บางคนอาจจะบอกว่า หางานทำ บางคนอาจจะบอกว่าเรียนต่อ หรือบางคนอาจจะบอกว่า พักก่อนสิ เรียนมาเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว สำหรับผมคงทำทั้งสามอย่างแหละ เพียงแค่ไม่ได้ทำพร้อมกัน ต้องค่อยๆทำทีละอย่าง เพราะชีวิตแบบ multi tasking นี่มันไม่น่า่สนุกเลย

แต่ก่อนจะเริ่มทำเรื่องเหล่านั้น ผมต้องสอบใบประกอบโรคศิลปะให้ผ่านก่อนครับ ถ้าไม่มีประกอบก็ทำงาน ที่เกี่ยวกับคนป่วยไม่ได้ พอได้ใบประกอบมาแล้ว ถึงจะได้เริ่มทำงาน ซึ่งงานที่จะทำ ผมก็ได้ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบแล้วครับ ทำให้ไม่กังวลกับตรงนี้เท่าไหร่ แต่ในขณะที่เพื่อน อีกหลายๆคน ที่ยังไม่ได้งาน ก็ต้องวิ่งหางานกันขวักไขว่ เพราะผมเป็นนิสิตเภสัชรุ่นที่ 3 ที่ไม่มีการบังคับใช้ทุน ซึ่งมันอาจจะเป็นเรื่องที่ดี สำหรับคนที่ไม่อยากทำงานให้กับรัฐ และอาจเป็นเรื่องที่ไม่ดีกับคนที่ไม่อยากหางานเอง สำหรับผมแล้วค่อนข้างจะชอบครับ ถึงผมจะเลือกทำงานโรงพยาบาลรัฐ ก็ตาม เพราะการที่ต้องหางานเอง ทำให้ผมสามารถเลือกโรงพยาบาล ที่ผมชอบได้ ในขณะที่การใช้ทุนนั้น ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า โรงพยาบาลที่ได้จะถูกใจหรือเปล่า (สำหรับคนที่เคยดูเรื่องหมอเจ็บ คงจะเข้าใจนะครับว่าการจับฉลากใช้ทุน ต้องอาศัยดวงจริงๆ) Continue reading →